Castrolanda-kolonie

Na de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) wilden veel plattelandsproducenten in Nederland hun leven reorganiseren, economisch en sociaal. Er was onder meer de zorg om het landbouwareaal uit te breiden, zodat hun kinderen ook in de voetsporen van hun ouders konden treden en een bestaan ​​in de landbouw konden vinden. In Nederland zelf was dat lastig en veel Nederlandse gezinnen besloten een betere toekomst voor hun kinderen op andere continenten te zoeken.

Via de Nederlandse overheid stimuleerden verschillende organisaties emigratie over de hele wereld.
Tegelijkertijd voelde de Braziliaanse regering de noodzaak om de productie van zuivelproducten en landbouwproducten te verhogen, wat de komst van kolonisten aanmoedigde.
De ontmoeting van de belangen van beide partijen gaf aanleiding tot de vorming van Colônia Castrolanda: een naam voor een eenvoudige samenvoeging van de naam van de gemeente Castro en het land van herkomst, Holland.

De kolonisatie begon toen de eerste groep van drie boerenfamilies en tien andere mensen, kinderen van boeren, timmerlieden en monteurs, op 30 november 1951 in Castro arriveerde. Deze groep werd geïnstalleerd op het hoofdkwartier van de boerderij van Felipe Fiorillo en begon met het voorbereiden van huisvesting voor volgende groepen, die tot 1954 zouden arriveren, met in totaal 50 gezinnen.